Deze pagina gaat binnenkort offline. Vanaf 1 november 2024 kun je hier niet meer terecht.
De snelste weg naar integratie
De snelste weg naar integratie van alle lagen van je bewustzijn (van je goddelijke zelf tot je minerale zelf) is dienstbaarheid. Dienstbaarheid aan het leven zelf wel te verstaan. Om tot die dienstbaarheid te kunnen komen moet je je onderscheidingsvermogen (willen) ontwikkelen.
Daar is gebed, meditatie, yoga en alle innerlijke beoefening voor bedoeld. Leren onderscheiden wat er in je leeft. Van daaruit kun je gaan onderscheiden wat gestoeld is op realiteit en wat gestoeld is op een misvatting of overtuiging.
Pas daarna kun je je gaan ontvouwen vanuit een werkelijk besef van wie je bent en waar je voor bedoeld bent.
Dit is wat Gurdjieff bedoelde toen hij schreef: Het leven is pas echt, wanneer Ik Ben.
Joseph Campbell en Fred & Ginger, altijd goed
Vandaag las ik in ‘Reflections on the art of living, a Joseph Campbell companion’ de volgende regels:
Niet voor watjes
Vandaag is mijn hart beurs. Ik luister naar jazzy kerstliedjes, en schiet onverwacht vol: Someday at christmas, men won’t be boys, playing with bombs like kids play with toys.
Ik kan het gif van de onwetendheid en onvolwassenheid, en de pijn die het veroorzaakt, één moment in volle omvang ervaren. M’n hart scheurt open. Er rest op zo’n moment niets dan een bede….Mag m’n hart open blijven. Mag ik mijn eigen onvolwassenheid in handen nemen. Mag ik weten dat ik onwetend ben op zovele gebieden. Mag ik me weerhouden van enig oordeel, omdat het niet helpt, omdat het niets bijdraagt, omdat het vastzet. Mag m’n hart open blijven.
Johnny Cash zei het al: Christen zijn (of enig ander waarachtige leerling op een weg naar liefde en eenheid) is niet voor watjes. Een open hart behouden vraagt meer moed en discipline dan enig buitenissig avontuur dat ik ooit ben aangegaan. De stem van Gregory Porter helpt…
Over macht
Ik had deze week drie gesprekken over macht en de worsteling met het aannemen van macht en het dealen met machteloosheid. Het is een hot topic…
In zijn volmaakte uitdrukking, wanneer deze kwaliteit is verbonden met het ene, ondeelbare leven waar we allemaal onderdeel van zijn, is macht eenvoudigweg het besef dat je gemachtigd bent om te scheppen. Je bent een bewust onderdeel van het leven zelf en als uitdrukking daarvan geef je richting aan het leven zoals het door jou heenstroomt. Dat is de macht die, of het vermogen dat je hebt. (Je weet: in het Engels is macht ‘power’, dat omvat beiden).
Het is tegelijkertijd ook de verantwoordelijkheid die je draagt. Niemand dan jij kan richting geven aan het leven dat je bent. En, nog een kwaliteit die bij waarachtige macht hoort: volwassen uitdrukkingen van macht gaan altijd hand in hand met dienstbaarheid. Dienstbaarheid aan dit ene leven waar we, zoals eerder gezegd, allemaal een onderdeel van zijn. Wanneer die dienstbaarheid aan het ene leven geen rol speelt, wordt macht uitoefenen synoniem aan controle en overheersing, gericht op het kleine afgescheiden ik. En wanneer er geen besef is van de eigen verantwoordelijkheid in het vormgeven van het leven dat je gegeven is, steekt machteloosheid de kop op, ook vanuit het kleine ik dat haar oorsprong in het ene leven niet meer herkent.
Macht, dienstbaarheid en verantwoordelijkheid: de vader, de zoon en de heilige geest van leven op aarde 😉
Over instinct en verfijning
Het vraagt paradoxaal genoeg ontspanning om de spanning tussen (je eigen) instinctieve neigingen en (je vermogen tot) verfijning te kunnen behouden. De ontspanning die samenhangt met vertrouwen ervaren in het leven zoals het is. Dat grotere leven leren kennen en ervaren ís de weg van verfijning, en leidt uiteindelijk tot de ontspanning van je overlevingsinstincten.
Over dromen en wakker zijn
Vanochtend werd ik wakker alsof ik onder de balen had gelegen, met de vage herinnering aan zware dromen waarin er vooral veel vastzat. Shams van Tabriz schiet me te binnen, de ontwaker van Rumi, van wie wordt gezegd dat hij zó wakker was, met andere woorden er was geen onbewustheid meer in hem, dat hij niet droomde. Niets dan gewaarzijn, helder, ongehinderd, een lens voor de eenheid van alle leven. Ik sta op en ga aan het innerlijk werk van gebed en meditatie. Mag mijn lens transparant en verfijnd worden, voorbij dromen van verleden en toekomst.
Troefkaart
Mijn moeder was in het begin van de jaren ’70 groot fan van Paul Simon. De eerste elpee die hij maakte nadat Simon and Garfunkel uit elkaar gingen, die waarop hij met zo’n grote bontkraag-capuchon in de camera kijkt, hoorde ik een tijdlang minstens één keer per dag. De liefde voor zijn muziek is aan me blijven hangen, ik heb later ieder album in huis gehaald en grijsgedraaid. Eén van zijn liedjes heet ‘Ace in the hole’, wat zoiets als ’troefkaart’ betekent. Hij zingt: “Once I was crazy, but my ace in the hole was that I knew that I was crazy, so I never lost my self control.” Wat een juweel van een aanwijzing! Ik weet uit ervaring dat je vermogen om je neutrale waarneming in te nemen, zo ongeveer het belangrijkste instrument is om je innerlijk zwaartepunt van ego naar ziel te bewegen….En het is ook nog eens een heel lekker liedje, luister maar