Vanuit het zoeken naar een antwoord op grote levensvragen, heeft de weg van verfijning die de mystiek biedt jaren als een baken voor me gediend. Ik begon te schrijven, om wat ik aan inzicht had opgedaan te integreren. Het boekje hieronder is daar een vrucht van. Het is nog niet echt bezonken, en ik kan m’n gedachten over elkaar heen voelen buitelen, een secuur denker ben ik vrees ik niet, maar het was wel een mijlpaal in het samenbrengen van wat ik ontsloten had. Daarna begon het overdragen van het werken met het octaaf, en daarmee de verdere integratie (en op sommige punten ook ontkrachting) en van wat ik zo overmoedig poneer in dit boekje. Zo gaat dat. Na overmoed dient deemoed zich vanzelf aan. Toch wil ik het hier plaatsen, omdat de grote lijnen nog steeds hout snijden en ik me er hoe dan ook nog in kan vinden.